Ίστορία
Πάχνα : Ιστορική Αναδρομή
Το όμορφο και γραφικό χωριό Πάχνα, το οποίο διοικητικά ανήκει στην επαρχία Λεμεσού, και εκκλησιαστικά στη μητροπολιτική περιφέρεια Πάφου, βρίσκεται γύρο στα 35 χιλιόμετρα από την πόλη της Λεμεσού. Το μέσο υψόμετρο ανέρχεται στα 650 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το υψόμετρο της ευρύτερης περιοχής κυμαίνεται μεταξύ 400 και 775 μέτρων.
Το φυδικό περιβάλλον του χωριού είναι πολύ όμορφο. Το συνθέτουν αρκετές καλλιεργήσιμες και ακαλλιέργητες εκτάσεις με άγρια βλάστηση, αλλά και πολλά δέντρα όπως χαρουπιές, ελιές, αμυγδαλιές, και αρκετά αμπέλια που αφθονούν στην περιοχή. Το όλο τοπίο συμπληρώνουν οι μικροί παραπόταμοι του Χα ποταμιού και του Παραμαλιού που βρίσκονται βορειοδυτικά και βορειοανατολικά του χωριού.
Η Πάχνα γειτνιάζει στα ανατολικά με το χωριό Άγιος Αμβρόσιος, στα νότια με το χωριό Πραστειό και στα βόρεια με το χωριό Κισσούσα. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τα χωριά Μαλία, Άρσος Ποταμίου, Βάσα Κοιλανίου, (βόρεια)μ Δορά, Άρσος, Μούσερε (δυτικά), Αυδήμου Παραμάλι (νότια), και Βουνί, Άγιος Θεράπων, Κιβίδες (ανατολικά).
Το χωριό υφίσταται από τα Μεσαιωνικά Χρόνια αφού περιλαμβάνεται στα χωριά που αποτελούσαν βασιλικά κτήματα κατά την περίοδο Φραγκοκρατίας. Σε καταλόγους της περιόδου της Ενετοκρατίας το χωριό αναφέρεται ως Padena. Αυτό οφείλεται ίσως σε παραμόρφωση της αρχικής ονομασίας του χωριού από τη λέξη Patena – Patina που σημαίνει λεκάνη, φάτνη, πάχνη.
Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν διάφορε εκδοχές. Μια από αυτές, η οποία σύμφωνα με το Νέαρχο Κληρίδη είναι και η επικρατέστερη, αναφέρει πως το χωριό πήρε το όνομα του από την λέξη πάχνη, που σημαίνει δροσόπαγος, που σχηματίζεται στα φύλλα των φυτών κατά τις νύκτες της Άνοιξης. Ετυμολογικά η λέξη πάχνη σημαίνει την απευθείας κρυστάλλωση της ατμοσφαιρικής υγρασίας και την απόθεση της στο έδαφος και στα σώματα που βρίσκονται σ’ αυτό. Παρόμοιά ονομασία φέρει και το χωριό Πάχνη του νομού Ροδόπης στην Ελλάδα. Επίσης με το όνομα Πάχνες ονομάζεται η υψηλότερη κορυφή στα Λευκά Όρη του νομού Χανίων της Κρήτης.
Η εύρεση προϊστορικών αντικειμένων στη διοικητική έκταση του χωριού αλλά και νεότερων, αποδεικνύουν την αρχαιότητα κατοίκηση του.
Στην κουφή του λόφου Βουνί, βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια η κεραία της ΑΤΗΚ, η λαϊκή παράδοση αναφέρει τα Κάστρα της Ρήγαινας είναι τα εκατό δωμάτια. Ακόμη μέχρι σήμερα μπορεί κάποιος να θαυμάσει τις χροντρόκορμες ελιές, που βρίσκονται στο χωριό και που θυμίζουν τους Ενετούς αφού ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Ενετών ήταν και το φύτεμα των ελιών.
Κοντά στο χωριό υπήρχε παλαιός οικισμός με το όνομα Σκλήνικας. Ο συνοικισμός αυτός διαλύθηκε το 1692 μετά από θανατηφόρα αρρώστια που έπληξε την περιοχή. Όσοι από τους κατοίκους του οικισμού γλίτωσαν μετακόμισαν στο γειτονικό χωριό της Πάχνας.
Η Πάχνα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αμπελοχώρια της Κύπρου, όπου καλλιεργούνται κυρίως οινοποιήσιμα και επιτραπέζια σταφύλια. Στα παλαιότερα χρόνια τότε που ανθούσαν οι γεωργικές ασχολίες στην ύπαιθρο και ειδικά στην περιοχή της επαρχίας Λεμεσού, η Πάχνα κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις στην περιοχή καλλιεργούνται χαρουπιές, αμυγδαλιές, ελιές, σιτηρά και κηπευτικά. Επίσης ανεπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία.
Η αστυφιλία, η οποία έπληξε τα περισσότερα χωρία ης υπαίθρου, δεν άφησε ανεπηρέαστη την Πάχνα που παρόλες τις αντιξοότητες, συγκρότησε τη φυγή των κατοίκων και σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε πληθυσμό χωρία της επαρχίας Λεμεσού και κυρίως αυτών που βρίσκονται στην περιοχή των Κρασοχωριών. Αυτό οφείλεται στην αγάπη των κατοίκων για το χωριό τους αλλά και στις υποδομές που βρίσκονται στο χωριό. Η εργατικότητα των κατοίκων αλλά και η μαζική επιστροφή τους κατά τις διακοπές του καλοκαιριού, των Χριστουγέννων και του Πάσχα καθώς και τα Σαββατοκύριακα χαρίζουν στο χωριό μια πρωτοφανή εικόνα που σου θυμίζει παλιές αξέχαστες εποχές. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής σε συνδυασμό με τον παλαιό κάνουν ελκυστική την Πάχνα τόσο για τους απόδημους όσο και για άλλους που θα ήθελαν να ζήσουν μια ξεχωριστή μέρα στην ύπαιθρο.
Ανάμεσα στα άλλα, ξεχωριστή θέση στην καρδία των Παχνιωτών και των Απόδημων κατέχει η θρησκευτική ζωή στο χωριό. Αυτό φαίνεται από τα πολλά ξωκκλήσια που βρίσκονται στην περιφέρεια του χωριού καθώς επίσης και από τους μεγάλους και περικαλλείς ναούς που κοσμούν την καρδία της κοινότητας.
Το φυδικό περιβάλλον του χωριού είναι πολύ όμορφο. Το συνθέτουν αρκετές καλλιεργήσιμες και ακαλλιέργητες εκτάσεις με άγρια βλάστηση, αλλά και πολλά δέντρα όπως χαρουπιές, ελιές, αμυγδαλιές, και αρκετά αμπέλια που αφθονούν στην περιοχή. Το όλο τοπίο συμπληρώνουν οι μικροί παραπόταμοι του Χα ποταμιού και του Παραμαλιού που βρίσκονται βορειοδυτικά και βορειοανατολικά του χωριού.
Η Πάχνα γειτνιάζει στα ανατολικά με το χωριό Άγιος Αμβρόσιος, στα νότια με το χωριό Πραστειό και στα βόρεια με το χωριό Κισσούσα. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τα χωριά Μαλία, Άρσος Ποταμίου, Βάσα Κοιλανίου, (βόρεια)μ Δορά, Άρσος, Μούσερε (δυτικά), Αυδήμου Παραμάλι (νότια), και Βουνί, Άγιος Θεράπων, Κιβίδες (ανατολικά).
Το χωριό υφίσταται από τα Μεσαιωνικά Χρόνια αφού περιλαμβάνεται στα χωριά που αποτελούσαν βασιλικά κτήματα κατά την περίοδο Φραγκοκρατίας. Σε καταλόγους της περιόδου της Ενετοκρατίας το χωριό αναφέρεται ως Padena. Αυτό οφείλεται ίσως σε παραμόρφωση της αρχικής ονομασίας του χωριού από τη λέξη Patena – Patina που σημαίνει λεκάνη, φάτνη, πάχνη.
Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν διάφορε εκδοχές. Μια από αυτές, η οποία σύμφωνα με το Νέαρχο Κληρίδη είναι και η επικρατέστερη, αναφέρει πως το χωριό πήρε το όνομα του από την λέξη πάχνη, που σημαίνει δροσόπαγος, που σχηματίζεται στα φύλλα των φυτών κατά τις νύκτες της Άνοιξης. Ετυμολογικά η λέξη πάχνη σημαίνει την απευθείας κρυστάλλωση της ατμοσφαιρικής υγρασίας και την απόθεση της στο έδαφος και στα σώματα που βρίσκονται σ’ αυτό. Παρόμοιά ονομασία φέρει και το χωριό Πάχνη του νομού Ροδόπης στην Ελλάδα. Επίσης με το όνομα Πάχνες ονομάζεται η υψηλότερη κορυφή στα Λευκά Όρη του νομού Χανίων της Κρήτης.
Η εύρεση προϊστορικών αντικειμένων στη διοικητική έκταση του χωριού αλλά και νεότερων, αποδεικνύουν την αρχαιότητα κατοίκηση του.
Στην κουφή του λόφου Βουνί, βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια η κεραία της ΑΤΗΚ, η λαϊκή παράδοση αναφέρει τα Κάστρα της Ρήγαινας είναι τα εκατό δωμάτια. Ακόμη μέχρι σήμερα μπορεί κάποιος να θαυμάσει τις χροντρόκορμες ελιές, που βρίσκονται στο χωριό και που θυμίζουν τους Ενετούς αφού ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Ενετών ήταν και το φύτεμα των ελιών.
Κοντά στο χωριό υπήρχε παλαιός οικισμός με το όνομα Σκλήνικας. Ο συνοικισμός αυτός διαλύθηκε το 1692 μετά από θανατηφόρα αρρώστια που έπληξε την περιοχή. Όσοι από τους κατοίκους του οικισμού γλίτωσαν μετακόμισαν στο γειτονικό χωριό της Πάχνας.
Η Πάχνα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αμπελοχώρια της Κύπρου, όπου καλλιεργούνται κυρίως οινοποιήσιμα και επιτραπέζια σταφύλια. Στα παλαιότερα χρόνια τότε που ανθούσαν οι γεωργικές ασχολίες στην ύπαιθρο και ειδικά στην περιοχή της επαρχίας Λεμεσού, η Πάχνα κατείχε μια από τις πρώτες θέσεις στην περιοχή καλλιεργούνται χαρουπιές, αμυγδαλιές, ελιές, σιτηρά και κηπευτικά. Επίσης ανεπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία.
Η αστυφιλία, η οποία έπληξε τα περισσότερα χωρία ης υπαίθρου, δεν άφησε ανεπηρέαστη την Πάχνα που παρόλες τις αντιξοότητες, συγκρότησε τη φυγή των κατοίκων και σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε πληθυσμό χωρία της επαρχίας Λεμεσού και κυρίως αυτών που βρίσκονται στην περιοχή των Κρασοχωριών. Αυτό οφείλεται στην αγάπη των κατοίκων για το χωριό τους αλλά και στις υποδομές που βρίσκονται στο χωριό. Η εργατικότητα των κατοίκων αλλά και η μαζική επιστροφή τους κατά τις διακοπές του καλοκαιριού, των Χριστουγέννων και του Πάσχα καθώς και τα Σαββατοκύριακα χαρίζουν στο χωριό μια πρωτοφανή εικόνα που σου θυμίζει παλιές αξέχαστες εποχές. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής σε συνδυασμό με τον παλαιό κάνουν ελκυστική την Πάχνα τόσο για τους απόδημους όσο και για άλλους που θα ήθελαν να ζήσουν μια ξεχωριστή μέρα στην ύπαιθρο.
Ανάμεσα στα άλλα, ξεχωριστή θέση στην καρδία των Παχνιωτών και των Απόδημων κατέχει η θρησκευτική ζωή στο χωριό. Αυτό φαίνεται από τα πολλά ξωκκλήσια που βρίσκονται στην περιφέρεια του χωριού καθώς επίσης και από τους μεγάλους και περικαλλείς ναούς που κοσμούν την καρδία της κοινότητας.